Hugleiðingar.....

Ég skil ekki neitt í lífinu þessa dagana, fólk er hrifsað í burtu í blóma lífsins á meðan aðrir eru saddir lífdaga, tilbúnir að fara en fá ekki. Hugur minn er hjá elskulegri frænku minni sem var að missa manninn sinn. Það er svo sárt til þess að hugsa, svo ósanngjarnt. Við mannfólkið erum eitthvað svo óskaplega lítilsmegnuð á svona stundum og getum ekkert gert nema vera góð hvort við annað og njóta samvista við vini og ættingja á meðan við getum.